Stap 1: Project uitdagingen
Na het gebruik van mijn huidige weerstation voor ongeveer 5 jaar, realiseerde ik me dat de beperking van de overiding van het systeem was de manier waarop de gegevens werd verzonden en verwerkt in plaats van de werkelijke sensoren en andere hardware. Er is normaal gesproken niet een heleboel ijs waar ik woon, dus uitgebreide verwarmde wind sensoren niet nodig zijn, maar toen ik probeerde om de positie van de sensoren in het midden van een veld om de beste wind lezingen, realiseerde ik me dat standaard radio-uitzending en wifi niet tot het werk waren. Een mogelijkheid was om kabels in de grond begraven, maar ik koos uiteindelijk voor GPRS data handling op de lokale 2G GSM-netwerk.
Ik was niet zeker dat of 2G zou kunnen omgaan met de hoeveelheid gegevens zodat ik dit deel van het project eerst gebouwd en op het einde dat ik niet heb wat betreft een zorgen nodig, was het relatief gemakkelijk om te bouwen en twee, de gegevens kennisbanken zijn veel kleiner dan we misschien denken.
Het volgende deel, dat ik keek was het einde - hoe de gegevens zouden worden verwerkt. Mijn huidige weerstation heeft zijn eigen proprietory systeem voor gegevensverwerking die moet handmatig worden geüpload naar een PC en is niet toegankelijk voor het delen, verspreiden of in het algemeen over te knoeien met. Het moeilijkste deel van het project was niet verkrijgen van de gegevens in een database, maar opnieuw verkrijgen van de gegevens van te maken en weer te geven op een zinvolle en toegankelijke manier.
Dan de bovengenoemde, is het een constante laat neer hebben batterijen sterven op belangrijke momenten, als in het midden van een spannende hevige storm, dus ik besloten heb te hebben van de sensoren en GPRS-systeem van een grote auto batterij aangedreven door een dom groot zonnepaneel, die dingen gaan in de nooit eindigende donkere weken van de Winter zal houden. Alleen voor het stukje van de geest voegde ik een eenvoudige voltmeter aan de matrix met sensoren zodat ik controle van de batterij kan houden.
De werkelijke sensoren zelf waren niet te moeilijk te doorgronden. Een van de belangrijkste uitdagingen waren de RJ11 connectors gebruikt op de regen en wind meters - deze stekkers zijn ongelooflijk onhandig te knoeien over met zodat ik mijn Hackable Prototyping Board vernieuwde om 2 x RJ45 socket locaties (RJ45 is een 8-pin-versie van RJ11, oftewel 6 pinnen). Redesign dit board is altijd vrij riskant aangezien het is ongelooflijk makkelijk om te maken een vergissing en kortsluitingen en andere ongelukken veroorzaken chaos in de elektrische circuits.
Na sommige krachtige oefening binnen mijn eigen persoonlijke grijze kwestie, realiseerde ik me dat, als ik niet voorzichtig zijn, het meest opwindende gebeurtenissen in de weersomstandigheden zoals een ernstige windvlaag, gemakkelijk gemist kan worden als ik achtte niet de tijd frame-elementen van mijn ontwerp. Mijn oude weerstation verhuren mij waas heel spectaculair één dag. Het was de 4e februari 2015 en een geweldige storm had geblazen. Er was een enorme crash buiten als 30 deelvensters van Kas uiteengevallen en kijken uit het raam zag ik mijn buurman de rit op maaier zeilen door de lucht richting mijn huis. In een gebaar van totale toewijding aan de wetenschap van weer meting, en mijn liefde voor mijn buurman, ik onmiddellijk liep naar mijn weerstation console, verwachtte te zien de gust weergegeven als ongeveer 80 MPH maar... Niets... De % ^ "< **! > %%: machine had gemist!
Ik hoopte echt dat ik van mijn buurman verlies troosten kon door te informeren hem over de exacte windsnelheid waartegen nam zijn grasmaaier vlucht!
Uiteraard de windsnelheid moet daarom voortdurend worden gecontroleerd, niet alleen het nemen van een lezing elke 5 seconden zoveel systemen doen. Ik dacht dat dit kan worden bereikt door het hebben van een speciale micro processor wil controleren windsnelheid, opnieuw te berekenen van de maximale waarde elke 1/10 van een seconde of zo gedurende een periode van 60 seconden en de waarde naar een andere micro processor nummer tien minuten tussenpozen apen.
Zoals ik kwam verder in het project, meldden nieuwe uitdagingen zich. Eén daarvan was de stroomvereisten van het systeem. Gelukkig had ik al mijn systeem opgesplitst in twee microprocessoren - een Arduino Mega en een Atmega328P chip van een Uno. De GPRS-module gebruikt vrij een bit van de macht, zodat ik de 328 gebruikt voor het verzenden van de fona en de mega in 'slaapstand' voor negen minuten.
Zowel de 328 en het aantal nieuwe uitdagingen gesteld voor mij als Mega programmering, voor een, geen 'vertraging'-functies kunnen worden gebruikt in de 328 en alles moest worden getimed met het hulpprogramma 'millis', die betrokken sommige vrij ernstige hoofd krabben zijn! Programmeren van de Mega was alles over het verkrijgen van de gegevens verzonden naar mijn website gegevensbank en de mededeling met de 328P, die enkele van de essentiële gegevens en ook communiceren met de fona GPRS module die ging voor het verzenden van alle gegevens in cyberspace.
Ik oorspronkelijk de bedoeling dat dit project zou ongeveer 5 dagen in beslag nemen, maar dit bleek wild onjuist als het werk betrokken bleek te zijn ongeveer 10 keer wat ik dacht dat het zou worden. Toch zou het gewoon een geval van het aansluiten van een tiental sensoren en het verkrijgen van de gegevens die worden verzonden via GPRS? Errrrrrr... Ik wens dat het was zo simpel! Zodra ik begon te verdiepen in de diepten van dit project veel verborgen obstakels begonnen met het openbaren zich en ik begon te voelen heel graag Indiana Jones gaan op de tempel van de ondergang te redden van enkele waardevolle schat van een stelletje psychopathische munchkins.
Misschien het ergste probleem was de regenmeter. Niet dat er iets mis met de kunststof regenmeter, is dat ongeacht de manier waarop ik probeerde mij niet de gegevens van de regen worden konden te reizen vaststelling van de I2C traject. Ik eindigde met everthing naar bits ter proberen te vinden van het probleem, wanneer in het einde het was iets wat die ik alleen als een 'zwart gat uitleggen kan' in het kader van Arduino geheugen. Na het vechten voor 3 hele dagen die ik uiteindelijk doen een PHP is werk waarrond erg onhandig vergeleken met de oplossing die ik zou hebben gevonden. Het was iets te met het feit dat de Arduino zou niet het houden van een kleine waarde bv. '1' voor negen minuten in het geheugen en beschikbaar stelt voor toezending aan het eind van het. Het was blij om te houden van andere kleine aantallen in het geheugen zolang ze regelmatig vernieuwd waren. Het zou ok als het nummer niet was dan weer op nul gezet na 10 minuten, zodat ik alleen toegestaan om te blijven groeien groter en groter zonder geweest resetten van het. Een andere vreemde kamer in de Temple of Doom.
Dus waar te beginnen en hoe gedetailleerd op ingaan? Een andere vraag is wanneer te stoppen, omdat ik denk dat ik dit project veel meer kan ontwikkelen.
