Stap 2: autocorrelatie
Wat we moeten doen is het wijzigen van het oorspronkelijke signaal in een ander dat wijst op de periodiciteit van het oorspronkelijke signaal. Dus als er inderdaad periodieke, dan is die zal opvallen in de nieuwe signaal en dan we kunnen meten dat op de gebruikelijke manier met behulp van piek-detect of nul kruising analyse.
Wat is het magische algoritme die dat doet?
Het is de autocorrelatiefunctie.
Stel dat uw signaal in een venster of de buffer wordt gegeven. Nu beeld u hebt een exacte kopie van dat venster of buffer met een vertraging.
Wat autocorrelatie doet is voor het meten van de correlatie (of gelijkenis) tussen het signaal en de vertraagde kopie telkens wanneer die de kopie wordt vertraagd door een bemonsteringsperiode.
Zie het diagram. Wanneer het signaal en de kopie hebben geen vertraging die ze zeer vergelijkbaar zijn (d.w.z. sterk gecorreleerd) zoals aangegeven in stap 1, en derhalve de autocorrelatie voor vertraging waarde = 0 maximum is.
Stap 2 laat zien dat wanneer de kopie wordt aanzienlijk vertraagd het niet op de oorspronkelijke in het overlappende gebied lijken. De waarde van de autocorrelatie voor deze vertraging is dus klein.
Stap 3 toont dat wanneer de kopie wordt vertraagd nog het signaal in het overlappende gebied zeer vergelijkbaar met het origineel is omdat het signaal periodiek is. De waarde van de autocorrelatie voor deze vertraging geeft daarom een piek.
We kunnen zien dat de afstand in tijd tussen de maximale piek aan het begin en de eerste piek daarna gelijk aan de fundamentele periode van de golfvorm zijn moet.
Nu dat we de frequentie van het signaal door autocorrelatie heb benadrukt moeten we alleen voor het uitvoeren van een piek-Detect voor het meten van de periode.
Technisch gezien is de "overeenkomst" of de correlatie tussen het signaal en de vertraagde kopie de som van het product van de twee signalen.
Voor het technisch minded alle details van de autocorrelatie kunnen hier worden gevonden: http://en.wikipedia.org/wiki/Autocorrelation
