De meest moderne van moderne gadgets, de draadloze telefoon, immers eigenlijk niet zo modern. Binnen 6 jaar na de eerste Amerikaanse octrooi voor een telefonische apparaat (Alexander Graham Bell, 1876) ontdekte een andere onderzoeker een methode voor het verzenden van spraakgegevens via de lucht zonder draden aansluiten. Zijn naam was Amos Emerson Dolbear (1837-1910). Vanaf 1874 op Dolbear was voorzitter van de faculteit Technische Natuurkunde aan de Universiteit van bosjes. Hij werkte gedurende de jaren 1870 voor het ontwerpen van een werkende telefoon (net als veel andere wetenschappers in Europa en Amerika), maar het Octrooibureau werd doodgeslagen door Bell. Onverschrokken, Dolbear bleef om zijn eigen ideeën over elektrische communicatie te ontwikkelen. Één dag in 1881 was hij werkzaam in zijn lab toen hij een verrassende, toevallige ontdekking maakte:
Terwijl op het werk op de interne terminal ontvanger... het snoer werd losgekoppeld van de lijn terwijl ik niet wist wat het was, en ik de toespraak van de zender nog steeds duidelijk gehoord. Ik begon op te merken dat steun uit de buurt van het einde van de draad van de zender, de één snoer hangen vrij in de lucht laten. Ik hoorde het woord in de meest afgelegen deel van de kamer.
Draadloze telefonie was de volgende grote stap voorwaarts in de communicatie. Telegraaf en telefoon systemen vereist enorme hoeveelheden van draad geregen overhead op lelijke hulpprogramma palen. Het voordeel, zou in tijd, geld en esthetiek beloofd door draadloze communicatie enorm zijn. Dolbear aangevraagd van een octrooi voor zijn ontdekking in 1882. Octrooi 350299 werd toegekend aan Dolbear in 1886, maar niets hiervan kwam. Draadloze telefonie deed niet wijdverspreid tot een eeuw later, en niet echt alomtegenwoordige tot na het begin van de 21ste eeuw geworden. Waarom? Was er een samenzwering van de hard-getelegrafeerde telefoonmaatschappij hebt gekregen om te onderdrukken van concurrerende technologie? Of was er een zwakte, een fataal gebrek in het systeem van de Dolbear? Ik besliste te proberen om te repliceren zijn 1882-design, met kenmerken van later draadloze telefoon ontwerpen door Nathan Stubblefield, Archie Collins en Hugo Gernsback om te ontdekken hoe goed het werkte-- en hoe goed het niet.
