Stap 9: Apparaat testen
(Figuur legends: (1) Resulting pols van een 60Co bron (t ~ 760ms) signal-to-noise verhouding ~ 3:1., (2) injectie gelijkwaardig is aan de lading afgezet door een bron van energie ~ 2 MeV., (3) injectie gelijk aan de lading afgezet door een 60Co bron (~ 1.2 MeV))
De Arduino leest gewoon het analoge ingangen is en die gegevens spuugt op de USB-poort voor een software van de desktop perceel/analyseren. De code van de verwerking is nogal ruw, maar doet de truc:
<p>import processing.serial.*;<br>Serial myPort;<br>boolean canInput=true; PFont font; int rectX = 10, rectY = -50, rectW = 100, rectH = 50; float partH; int xPos = 1; int numValues = 6;float A = 0; int Amin = 0, Amax = 1023; float B = 0; int Bmin = 0, Bmax = 1023; float C = 0; int Cmin = 0, Cmax = 1023; float D = 0; int Dmin = 0, Dmax = 1023; float E = 0; int Emin = 0, Emax = 1023; float F = 0; int Fmin = 0, Fmax = 1023; float I = 0; int Imin = 0, Imax = 1023; float J = 0; int Jmin = 0, Jmax = 1023; float K = 0; int Kmin = 0, Kmax = 1023; void setup() { size(1280, 768); partH = height / numValues; println(Serial.list()); myPort = new Serial(this, Serial.list()[5], 115200); myPort.bufferUntil('\n'); background(0); frameRate(45); textSize(20); } void draw() { if (canInput) { fill(0, 200, 200); fill(255); } } void serialEvent(Serial myPort) { line(0, partH, width, partH); line(0, partH*2, width, partH*2); line(0, partH*3, width, partH*3); line(0, partH*4, width, partH*4); line(0, partH*5, width, partH*5); line(0, partH*6, width, partH*6); line(0, partH*7, width, partH*7); String inString = myPort.readStringUntil('\n'); println(inString); if (inString != null) { inString = trim(inString); int[] values = int(split(inString, ",")); if (values.length >= numValues) { A = map(values[0], Amin, Amax, 0, partH); B = map(values[2], Bmin, Bmax, 0, partH); C = map(values[1], Cmin, Cmax, 0, partH); D = map(values[3], Dmin, Dmax, 0, partH); E = map(values[4], Emin, Emax, 0, partH); F = map(values[6], Fmin, Fmax, 0, partH); I = map(values[5], Imin, Imax, 0, partH); J = map(values[7], Jmin, Jmax, 0, partH); K = map(values[8], Kmin, Kmax, 0, partH); stroke(78, 124, 227); line(xPos, partH, xPos, partH - A); stroke(0, 204, 255); line(xPos, partH, xPos, partH - C); stroke(227, 194, 78); line(xPos, partH*2, xPos, partH*2 - B); stroke(204, 255, 0); line(xPos, partH*2, xPos, partH*2 - D); stroke(227, 125, 78); line(xPos, partH*3, xPos, partH*3 - E); stroke(255, 186, 0); line(xPos, partH*3, xPos, partH*3 - F); stroke(174, 78, 227); line(xPos, partH*4, xPos, partH*4 - I); stroke(255, 0, 237); line(xPos, partH*4, xPos, partH*4 - J); stroke(255, 255, 255); line(xPos, partH*5, xPos, partH*5 - K); smooth(); text("V2.0; Threshold Hit 20, partH*5+70); if (A >= Amax/4) { smooth(); strokeWeight(8); stroke(78, 124, 227); arc(partH*9, partH*5+60, 80, 80, 0, HALF_PI); text("#1", 250, partH*5+70); } if (B >= Bmax/4) { smooth(); strokeWeight(8); stroke(227, 194, 78); arc(partH*9, partH*5+60, 80, 80, HALF_PI, PI); text("#2", 500, partH*5+70); } if (E >= Emax/4) { smooth(); strokeWeight(8); stroke(227, 125, 78); arc(partH*9, partH*5+60, 80, 80, PI, PI+HALF_PI); text("#3", 750, partH*5+70); } if (I >= Imax/4) { smooth(); strokeWeight(8); stroke(174, 78, 227); arc(partH*9, partH*5+60, 80, 80, PI+HALF_PI, PI+PI); text("#4", 1000, partH*5+70); } if (K >= Kmax/4) { smooth(); strokeWeight(5); stroke(255, 0, 0); arc(partH*9, partH*5+60, 80, 80, 0, TWO_PI); } stroke(255); strokeWeight(1); if (xPos >= width) { xPos = 0; background(0); } else { xPos++; } } } }</p> Gratis injectie werd gedaan met een puls generator gekoppeld aan een condensator (1pF) op de sensor pad en beëindigd op grond via een 50 Ohm weerstand. Deze procedures mij in staat gesteld om te testen mijn circuits, prima tune van de component-waarden en de reacties van de fotodiodes wanneer blootgesteld aan een actieve bron simuleren. Ik plaatste beide een Americium−241 (60 KeV ) en een Iron−55 (5,9 KeV) bron voor de twee actieve foto-diodes, en geen van beide kanalen zag een onderscheidend signaal. Ik geverifieerd via pols injecties, en concludeerde dat de pulsen uit deze bronnen de waarneembare drempel als gevolg van geluidsniveaus waren. Ik was echter nog steeds in staat om te zien van treffers van een 60Co (1,33 MeV) bron. De belangrijke beperkende factor tijdens de proeven werd de significant geluid. Er waren vele bronnen van lawaai en weinig uitleg wat is het genereren van deze. Ik vond dat een van de meest belangrijke en schadelijk bron de aanwezigheid van ruis voorafgaand aan de eerste fase van de versterking was. Als gevolg van de enorme winst dit geluid werd versterkt bijna een keer! Misschien onjuist macht filteren en Johnson lawaai opnieuw geïnjecteerd in de feedbacklussen van de etappes van de versterker ook bijgedragen (dit zou verklaren de lage signaal / ruisverhouding). Ik heb niet de afhankelijkheid van lawaai met vertekenende onderzoeken, maar ik kan kijken naar dat. verder in de toekomst.
