Red Trike

het was een donkere en stormachtige nacht. De volgende dag werd ik wakker, stapte uit bed. Een kam gesleept over mijn hoofd. Ging naar mijn studio en was plotseling overspoeld in wil een rode driewieler uit hout met het voorwiel al wankel. En dus deed ik. Het rolde zo veel als ik probeerde om te schilderen, dat ik definitief moest boor een gat door het wankel wiel en stok een vattenproducenten doorheen dus het zou stoppen met het rollen. De rode trike brengt een glimlach op ieders gezicht, herinnerend aan die zorgeloze dagen van hun jongeren... zucht... kan je gewoon niet horen de Popsicle Man naar beneden het blok?
Op een dag, mijn vriend, Debby, blijkbaar dacht dat zichzelf dun en gamine genoeg om te zitten op de geliefde rode Trike. Het brak onder haar. Nu, het was pretty darn stevige, ik zal u vertellen. Maar ze plofte gewoon haar hele massa op het. Ze lachte, zoals ze altijd doet wanneer ze iets van mij breekt. Ik niet, dat is verrassend omdat ik altijd lachen (per ongeluk, verzeker ik u) wanneer iemand valt of pijn zelf: een tijd mijn vriend Phillip liep naast me en hij schudde een vertakking van de beslissingsstructuur beladen met de dag van de regen, op mij. Hij lacht om anderen tegenslagen zoals ik dat doe, dus hij moest lachen. Vervolgens stapte ik op een pakje ketchup links op de stoep en de ketchup schoten omhoog mijn been waarnaar ik dacht dat Phillip zou wellicht een hartaanval die hij zo hard lachte. Hij liep recht in een open man-gat en verdwenen voor mijn ogen! Laat me je vertellen, ik lachte zo hard ik plaste in mijn broek (die vervolgens liepen over mijn benen om te voldoen aan de onderstaande ketchup). Ik lachte zo hard dat toen ik 911 belde, ze dachten dat het een hoax. Dus, hij had een paar huilebalk steken in zijn teen! Vervolgens hij opgeroepen de stad voor het verlaten van het mangat ontdekt en kreeg $5.000... niet eens me eten! Maar ik heb nog steeds mijn Red Trike... Nou, ten minste de stukken. Ik zal herstellen!